OCC

canım ailecek tatile gitmek istiyor; dördümüz.

bir kahvenin kırk yıl hatrı vardır..öyle düşün.
hepimiz öleceğiz nasıl olsa bir gün.

göresi gözüm.

bir şeyin yaklaşması, onun sonunun yaklaşması da demek olduğunu kavrayıp,
yaklaştığı için sevindiğim, heyecanla dolduğum şeye, bitecek diye kızdım geçenlerde..
heyecan duyduğum şeyi beklemeyi sevmeme rağmen,
bir şeyin değişmesini beklemek asla sonuç vermiyor gibi geliyor.
sabırsızım, biliyorum.
tez canlıyım.
beklemek beni bitiriyor.
'beklemeyi bırak!' - ırmı ki insan?!
bu imtihanı kim geçmişse anlatsın bana.
görmedim.
göresi gözüm yok.

Londra'da bir ekim günü.

eylül sendromu

Bu yaz bahçe suladım bol bol,
çıplak ayak.

Ağaçların köklerinden bacaklarıma çamur sıçradı hep.

Bu yaz bahçeyi sulayarak kışın yağacak yağmurlara hazırlamaya çalıştım kendimi.

Londra yağmurlarına.

Sadece köklerine değil, ağaçların altına girip tepelerine doğru tuttum hortumu.

Yapraklardan dökülen tane tane suları sevdim yaz sıcağında...kışın da sevebileyim diye.

Londra'da ellerim üşüdü dün sokakta.

Bugünse tüm gün yağmur yağdı pencerimin önüne.

Bilgisayardan başımı kaldırıp karşımda duran ağaca baktıkça bugün,
yaz akşamlarında annemin eve gelmesinin kıymetini hatırladım tekrar,
Sani'nin sessizliğinde kitap okumanın tanıdıklığını.

Bütün gün yağmurdan şikayet ettim.

'Alış artık' dedi Adil.

Alışamadım.

ben bu bahçeyi boşuna mı suladım?

fixing the shadows

evimizi kararttık,
küçücük evimizi...
görüntü olsun diye.
oluşurken gördük.
görmekle yetinmedik yıllarca yetindikleri gibi
oluşmuş görüntüyü ve görüntümüzü oluştururken ki görüntüyü bile kaydettik.
aklımızı seveyim.
kaç ay oldu bunu yapalı
ben şimdi bulunca bu fotoğrafları,
aklıma da iyice kaydolsun diye bunu yaptığımız
lafını edemeden duramadım.
deli eder insanı bu görüntü.
neyse ki ...
we fixed the shadows.

#direncemre

direniyorum...

kendime.

KAVANOZ

erken kalkmak istedim sadece

sonra gece vardı

çabuk vardı

bir kavanoza koydum sokaktaki insanları, 

ellerinden büyük ayakları vardı

sığmadı ki ayakları koşmaktan

ben erken kalkmak istedim ama elleri bırakmadı

sonra bıraktı elleri, havada asılı kaldım



ferhat mahir çakaloz / cemre yesil 

12012013

hırkalar, karpuz yeşilleri, ada vapurları

iki kere, iki ayrı gün. aynı sebepten. hırkalar, karpuz yeşilleri, ada vapurları, bunlar geldi aklıma. bir de nar. hala durur başucumda. fotoğrafını çektim geçen gün. anlaşıldığını hissetmek ne önemli şey insan için. biri seni anladığında, ama tam tamına anladığını hissettiğinde yükseldiğin yer ne yüksek. bunca zaman sonra yazmak da, yükseldiğim yerden düşmekten oldu bugün. çocukken de sevmezdim hiç düşmeyi. diz kapağımdaki kabukları. yolması zevkliydi bazen, kanadığında hoşuma giderdi. iki ya da üç sene önce ananemlerin apartmanındaki merdivenden düştüğümde bebek gibi ağladımı hatırladım. Güneş yüzüme vurmuştu aradaki camdan. ben, koca kız yerde bir süre hıçkıra hıçkıra ağladım o apartman boşluğunda.kimse duyar mı beni diye bile düşünmeden. Hep düşünürüm oysa, her ağladığımda. O gün sadece ağladım. Merdiven bana ağlamam için yardım etmişti sanki. Canım o kadar acıdı ki, acı yüzünden ağlamanın ne kadar doğru bir şey olduğunu düşündürdü bana. Ama bir süre sonra acım azaldığı halde hala ağlıyor olmam çocukken yolduğum kabuklar gibiydi. bunu hatırladım bugün. anlaşılamayınca ağlar insan. kanamayan kabuk gibi olur anlatmaya çalıştığın şey. çok gıcık. çok öfkeli. ağzını bozar insanın. evde tek başına yüksek sesle küfretmek, hatta bir yastık fırlatmak. mükemmel ilişki kurmanın imkansızlığı, birlikte olma oyununun elbet bozulacak olması mı? kimse çiçeğin mezarına çiçek dikmiyor işte. vallahi dikerim, ağlarım da dikerken. http://www.youtube.com/watch?v=bgFh1rEr5dM

keşke fotoğraf icad edileli sadece 40 yıl olsaydı...

çocukluğum...

elimden büyüktü.
şimdi yok bile.

ironi misin, nesin?

tezat değil !
ironi..

yok artık, daha neler !
olur mu öyle tesadüf..
filmde olsa, inanmayız, abartmışlar deriz..
çüş deriz hatta ; çüş! ! !
"Ş" harfini uzata uzata.

beddua.
bed-dua.
bad-dua.
very bad dua !

kış kış !
git başımdan.

yaz yaz!
gel artık.

üstümü örtmek istemiyorum.

love

“To love is to suffer. To avoid suffering one must not love. But then one suffers from not loving. Therefore to love is to suffer, not to love is to suffer. To suffer is to suffer. To be happy is to love. To be happy then is to suffer. But suffering makes one unhappy. Therefore, to be unhappy one must love, or love to suffer, or suffer from too much happiness. I hope you’re getting this down.”

- Woody Allen

sakin

mavi

denizi mavi yapan gokyuzuyse,
gokyuzunu mavi yapan nedir ?

hırka

yuvarlağın köşeleriydi.

ben seni gözümle de bile görmeye başladım

mıydı?
görüyordum.

ve

anladım,
zaten
yüzerken bile terliyordu..mutsuz çocuk.

bir kişi kendini mutlu edemiyorsa başkası onu nasıl mutlu etsin?!
olmuyormuş.

olanlar var
olaylar var

hem zaten
Olaylar olurken şeyler ölür.
Şeyler yaşarken olaylar olur.

ölümlü dünyayı aldım, içime soktum
nihayet!
ölümle barıştım.
ölümü anlamlandırdım.
öldükçe, doğdum.

iyi ki öldüm.
iyi ki doğdum.

"hırka" önemli şeydir !
bi de bunu anladım.
samimidir.
eğlencelidir.
aşkla doludur.
aşk da neyse ?!
...
sıcak tutandır hırka.

yaz sonunda.

-Her şeyin bir zamanı vardır.
-Bak ben bunu hiç düşünememiştim. Nereden biliyorsun..

annem beni bakkala ekmek almaya gönderdi, döndüğümde ekmeğin ucu midemdeydi ...
yıllar sonraydi.yol üstunde,sade ekmek yemenin tadını hatırlamak büyüdüğümü farkettirdi...

aslında sevdim bu fantaziyi.
gerçekse eğer.
gerçek gibi.

2 çeşit insan vardır

2 çeşit insan vardır
"cem" insanlar ve "fatih" insanlar.
ben "cem"ciyimdir.
zaten bi de '"cem"re' yimdir.

...sen küçüldün.

e zaten küçüktün.

ben büyüdükçe mi küçüldün?

biliyorum;

küçülüyoruz...

büyüdükçe küçülüyoruz.

yaşlılar gibi...

boyu küçülmüş yaşlı neneler, dedeler gibi.

ölüyoruz.

ölmüyorum.

ölmüyorsun.

ölüyoruz.

ölüyor muyuz?

ölür diye doğmasından korktuğum değil miydik ?

Hayat...

şimdi artık

dünya büyüdü.

ben büyüdüm.

afrika beni geri çağırıyor...

Gerçekten de son yarım saattir google earth'den Gambia-Basse'ye bakıyorum.

Bakıyorum sadece.

Gambia bana, ben Gambia'ya...

Burdayım,

değilim.

Ne oldu bana böyle?

Neden dönemedim?

Bana bir boklar oluyor ama ...

hayırdır inşallah !

duydum ki bugün;
"Afrika gideni, geri çağırır ! " mış...

çağıramıyor bile,

gelemedim ki çünkü...

bi kaç şey farkettim yine

bazısı önceden farkettiğim şeyleri farketmemdi

bazısı ise yeni;

sevdiğim bi kitabı şevkle okumayı özlediğimi

anneme olan sevgimin aslında beni nasıl beslediğini

ve aslında onun bana olan sevgisine ne kadar da alışık olduğumu

kurduğum bağları hayatın ta kendisiymiş gibi yaşamamın (dolu dolu) aslında hayata; yaşam ve ölüm arasında geçen neüdüüüü belirsiz, garip şeye karşı geliştirdiğim bir defans olduğunu

ama bu inancımdan vazgeçemediğimi

ve galiba geçemeyeceğimi

bir günde üstüste üç tane futbol maçını (keyifle) izleyebildiğimi

üç gün görmeyince sevgilimi ne çok özlediğimi

rüyalarımın gündüz beni gayet rahat bırakan korkularımla cebelleştiğini

ölmekten korktuğumu

sevdiğim birilerinin ölmesinden hep daha çok korktuğumu

önceliklerimi bazen başkalarınınkiyle yer değiştirdiğimde daha mutlu olduğumu

doğru mesleği seçtiğimi

birilerinin yaptığım işi beğenmesinin beni ne kadar sevindirdiğini

saçlarımı kestirebileceğim zamanın ne zaman olacağını asla bilemeyeceğimi

güzel ve sağlıksız bir yemeği iştahla yemenin nasıl keyifli olabildiğini

kız arkadaşlarımla eskisi gibi görüşemememizin beni geçen yıllara karşı öfkelendirdiğini

onları çok özlediğimi

uzun zamandır kendimle başbaşa kaldığımda yazdığım ve okuduğumda sevdiğim bir yazı yazmadığımı

yazı yazmadığımı

yazı yazmayı sevdiğimi

gezmekten, yeni yerlere gitmekten ne kadar keyif aldığımı

ne çok insana ne çok kıymet verdiğimi...

ELİF

En geç gelen

En deli

En kısa saçlı

En pis

ve

En temiz

En kedici

En uzak

En sevgi dolu

En soğuk

En süslü

En güzel yemek yapan

En kaslı

En sarhoş

En Roma'lı

En özlediğim

dostumu özledim.

mart kapısı

böyle bi cemre işte.

şimdi.

uzakların yakınında,

yakınların uzağında,

her güneşli günü yaz zanneden

her mart gününde üşüyen,

gerçek yazı bekleyen.

bekleyen.....bekleyen..........bekleyen...................... !

güneş önemli şeydir !

yağmur yağmıyor diye

sis yok, kar yok diye

bi de üstümde soğuk da olsa güneş parlıyor diye

okulu astım.

ve ne yaptım?

kahvaltı yaptım.

yalnız değilim.

oğlan var bizim,havlayan.

bir elimde eldiven, diğeri çıplak,

yazı yazıyor diye.

biraz kızgınım galiba, hafif de gücenik;

dostlara.

ama dostlar ya,

geçer gider ...

geçti bile =)

iyi oluyo böyle,

egzersiz oluyo,

bünye önemli şey.

döndüm, dolaştım

mor koltuğuma oturdum

oğlanın gözleri kapandı,

uyudu, uyuyacak.

banyo mu yapsam?

yoksa erteleye durduğum işleri mi yapsam?

ne yapsam?

hadi söyle!

bu koltuk da pek rahat birader !

3-4'lük

dinlemesi o kadar güzeldi ki çalmaya gerek kalmıyodu.

bu keyif, beraberinde biraz hüzün de getiriyordu.

daha iyi olup da o güzelliğe yetişebilememenin boynu büküklüğünü, 

bir yandan da o güzellik iyileştiriyordu.

bazen dinlemek gerçekten yetiyordu...

basit.

sade.

3-4'lük.

tıpkı o gibi...

BİR DE KOSKOCA KARGA OLACAKSIN !

Yine mısır aldım mısırcıdan, yürürken sahilde.

Yine az ilerdeki parkta durup, serçelere veririm diye.

Yürüdüm, yürüdüm...bir baktım; 

Yoklar!

Gitmişler! 

Nereye?!

Tüm masalcılığımla denize yöneldim ben de, bugünün şanslılarının balıklar olduğunu düşünerek.

Koçanından kopardığım mısırları denize bıraktım.

Usulca dibe batarken iki küçük sarı mısır, balıklar etrafa saçıldı korkudan.

Biraz bozuldum, ama belli etmedim.

Umudumu kaybetmedim, hemen ilerde bir karga bekliyordu çünkü.

Yaklaştım.

Bir tane kopardım dişimle , önüne attım.

Kaçtı!

Korkak bir kargaya denk gelmiş olduğunu düşündüm, hemen yanına konan diğer kargayı görünce.

Ama o da kaçtı!

Oysa bundan bir önceki "mısır ve kuş" merasimimde, nasıl da dayılık yapıyorlardı kargalar, mısırlara serçelerden önce ulaşmak için.

Bundan kaç ay önceydi ki?!

Ve düşündüm şimdi yeniden; 

Büyüğün küçük, küçüğün büyük olduğunu...

azıcık kemirilmiş mısır koçanıyla yanyana bir bankta otururken.

pi mutluluk

(pi)r sene önce

yürekler (pi)r pir ken

(pi)nk martiniye gittik diye

(pi)lav  yaptım bu sene.

(pi)r de film yaptım,

izler diye...

...(pi)r kaç kere

üzerimde siyah (pi)r elbise

(pi)r şişe şarap

(pi)kapta (pi)lak

ve yatak.

zor

Bu kadar zor olmamalı 

           !

geçen bayram defterimde böyle bi yazı buldum.

eski bayramların eskiliğine yetişemedim mi?!

sadece silik bi sabah kahvaltısı hatırlıyorum.

güçlü sandığım o ev pek bi narin çıktı.

evcilleşemeyişimi şimdi şimdi anlar oldum.

hep başka bir şey sandım.

dışarının güzelliğini,içerinin belirsizliğinden güzelleştirdim belki kendime.

"sokakta"lığı o yüzden bu kadar sevdim.

oysa çocukluğum mutlu anılarla dolu.

değişim nasıl mümkün?

ben buyum işte,cemreyim. Ve hep cemre kalıcam.

budur da zaten isteğim.

bi düşün!

değişmedin mi?

kaç yaşındasın?

büyüyünce değişecek misin?

ben şimdiden söyleyeyim,

ben bundan böyle, şimdi olduğum gibiyim.

mavi duvar

belki de bu sefer maviye boyarım duvarlarımı

mesela uyanıp kahve koyarım kendime,

bakkala gider gazete alırım

biraz okurum.

anneme uğrarım bi

öyle başlarım güne

dışarıda işimi hallederim

sonra araya bir iki dost sohbeti sıkıştırıp

bir an önce eve atarım kendimi

mavi duvarıma bakarım biraz

televizyon izlemem!

belki bi film keyifli

demlediğim çayı içerken.

o arada kapı çalar

sevdiğim uğrar yorgun argın

mavi duvarıma bakar

mavi duvarımı beğenir

iş yorgunluğunu alır,

dinlendirir onu duvar.

ben filmi bitiririm.

o kendini dinlendirir.

sonra işe koyulur yeniden.

ben bilgisayarımı açarım,

yetiştirmem gereken işime bu sefer daha bir şevkle başlarım.

sonra anneme bi uğrarım

sonra evime geri çıkarım

beraber güne dair konuşurken dinleniriz,

sonra beraber güne dair konuşmazken yoruluruz.

uyuruz...

ya da uyurum...

08.08.08

Kola içiyorum

hem de diyet

yanında da sigara

akşam yemeğinden sonra

şimdi kalksam 

oturduğum yerden

popomun üstünden

7-8 adım atsam,

yanına gelsem,

gözlüğünü çıkarıp,

kenara koyup,

sana şöyle okkalı iki tokat atsam

sonra da öpsem kocaman

gözlüğünü geri taksam,

geri 7-8 adım atsam,

oturduğum yere geri dönsem,

popomun üstüne,

sonra oturup yazmaya devam etsem.

Kola içsem

hem de diyet

yanında da sigara

akşam yemeğinden sonra...

komik olmaz mı ?

yutmam !

Açıldım

Kapandım.

Kendi kendime...

değişmeyen değişim

Adam aldı eline bıçağı

egosundan çıkarttığı bıçağı savurdu etrafa

ilk önce her gece aynı yatakta yattığı kadının kalbine denk geldi

......

....

..

.

"Birinin gökyüzünde yıldız olamamak acıdır"dedi kadın öfkeyle,

aldı bıçağı eline, savuramadı hiç bir yere

........

.....

..

.

O kadar yenikti  güzel kalbine.

-------

Peki ya değişen ne ?

------

Acıbadem-Rumelihisarı Gece Hattı

"bir kadının kadın rolü yapan bir erkeği oynaması"diye bir fikir geçti aklımdan.neden bilmiyorum, nerden bilmiyorum, ne demek onu da bilmiyorum.Oynaması derken,bayağı sahnede yani

tiyatro!

motorda püfür püfür giderken nerden geldi aklıma bu denklem

hiç bişey demek değil galiba

yani aklımdan bu fikrin geçmesi ille de bir kaç önceki ardışık düşüncelerle duygularla mı ilgili?

öyleyse eğer, 

ben bir yere oturtamıyorum.

oturan yeri cidden merak ediyorum.

oturuyor mudur hakkaten?

yani gerçekten bu kadar kompleks varlıklar mıyız (m)?

cevabını bulamadıklarımın, cevabını bilmek derinlerde

çok büyülü değil mi?

işte bu yüzden, şımarık bir yerden,

terapiye mi gitsem diye geçirir oldum?

Çok eğlenceli!

haberim yok oysa,

hiç bir şey den! ! ! ! ! ! ! !

bugünlerde bi kaç bambaşka şey

-yola çıkmak istedim

-yola çıkmaktan vazgeçtim

-evde kaldım

-evde yalnız kalmadım

-ağladım

-tek başıma ağlamadım

-ertesi gün, ağlamışlıktan gülümsedim.

-tektim.

-sevdim.

-tek değildim.

-alıştım.

-unuttum.

-alıştığımı unuttum.

-unuttuğuma alıştım.

-kendime kızdım.

-kendime çok fena kızdım.

-konuştum.

-koklaştım.

-özledim.

-ölümü düşündüm.

-vasiyet yazmaya karar verdim.

-vasiyet yazmadım.

-rüya gördüm.

-çalıştım.

-yoruldum.

-işim bitmedi.

-bitti mi?!

-rahatladım.

-rahatım.

-aslında pek rahattayım.

look at the stars

look how they shine on you

everything you do...

isimsiz

Bekliyorum.

bazen bekliyorum.

şimdi de...

tükürük

tükenenherşeytüketiyorbenitükenmesinderkentüketenkendinitüketentükürentüketemediklerimitükürürkentükürüklerimtükeniyor.

sessiz geveze

bak şimdi

her şeyi konuşabiliriz

senin dertlerini

benim dertlerimi

sonra birbirimizin dertlerini anlamsız bulabiliriz

ya da birbirimizin derdinden sonra kendi derdimizi unutabiliriz

sonra yeniden hatırlarız,

yalnız kaldığımızda

eee, tekrar buluşuruz

tekrar konuşuruz

biz bunun için yok muyuz?

rüya

muz kabuğu olmayı çok sevdim

muz kabuğun olmayı daha çok sevdim

şimdi kapasam gözümü

muz kabuğu olsam

sonra da yeniden muz kabuğun olsam.

Kenan F-1

Doymadım doyamadım

sevmelere seni ben

kimseyi koyamadım yerine yeniden

saymadım sayamadım sensiz geçen yılları

ne inkar ne itiraf 

bu yalnızca (onu çalan orospu çocuğuna) sitem !

var yemez amca

İşte o akşam neden pembeyi sevdiğimi hatırladım.

unutmamıştım,

ama hatırlamıyordum.

elbet benim de üzerimde,

kıyıda köşede

vardı o renk.

hatta rengarenktim.

tombulluğu,

bana kendimi yaşlı hissettirdi.

Sanki o, gençliğimdendi gibi.

Sıska olduğu zamanlar...

Kıskandım

Hala o olmayı çok istedim

sırf orda diye

onu yapıyor diye

çok güzel yapıyor diye

çok içten...

Babamla konsere gitmezkenden beri

ilk kez omuzlara çıktım

kısa da sürse

unutamam!

o da olsun istedim,

sırf görebilseydi diye,

vallahi değil kendime !

vallaha bak !

sonra sevindim,

yokken de var diye,

yokken de mutluyum,var diye.

yokluğu var, varlığı yok,

yokluğu yok, varlığı var.

var var var

var yemez amca.

*iyi ki doğduuuu melike !

otoyol

dostumla bol sohbetli öğle yemeği vakti kahvaltısı

dostumla beyaz kağıtlarda görünür kıldığımız tanıdık, sevdik yüzler

dostumla merdivenlerde oturup bize, bizden olana, bizim olana attığımız kahkahalar

dostlarla tarihi bir maç,

yenilgi!

dostlar yasta.

ben daha hafif bi yasta.

florasan ışıkları altında bir gece çayı;

dallama çayı

özlediğim türden ikili sohbet

ikiye ayrılan otoyoldan 

ikiye ayrılmak

eve gelmek

yazı yazmak

güzel oldu bugün.

Muz kabuğu

Nihayet!

Sonunda!

görmek istediğim türden bir rüya!

muz kabuğuydum dün gece,

rüzgarla uçuyordum 

bir kasabanın içinde.

kaç para?

bazen sormak istiyorum bu evdekilere;

kaç para?

sonra anlamıyorum cevabını.

oda

yaşayıp yaşayıp, 

yaşarken sanki yaşamadan edemiyormuşçasına,

yaşadıktan sonra yaşamış olmanın anlamsızlığını yaşayıp, sonra yine yaşamaktan, ve yaşamamaktan, yaşamaktan ve yaşamamaktan ve yaşamaktan ve yaşamamaktan.....

derken

bi bakıyorum, aslında burası benim odam. 

bu da benim.

odamdayım.

uslu uslu oturuyorum.

oyun oynuyorum.

aslında dert etcek hiç bir şey yok.

çok iyiyim.

herkesi seviyorum.

eskiyi eskitmek

televizyon izlemekten o kadar sıkılıyorum ki bazen, zaten az izlediğim için, her izlediğimde sıkılır oldum.ben de bindim dün arabaya, bana en uzak olan en yakın yere gittim. Eski yere. Eski akranlara. Eskiden bir şarap şişesi dönerdi, artık herkesin kendine ait bir şişe şarabı var. ben bilemedim,elim boş gittim. biri paylaştı kendininkini. Çünkü bi tek onunki kırmızıydı. Nasıl göründüğümü hiç ama hiç ama hiç umursamadığım zamanlar geldi aklıma orda geçen. Elif'in deyimiyle "koku geldi!".Çok keskin bir koku. Bir şeyin değil eskinin kokusu! Bi süre sonra komik olmayan şeylere de güldüğümü farkettim.Ve gitme vaktinin geldiğini...

geri dönerken yolda, orda bilerek bıraktığım ama asla bırakmak istemediğim bir şey bıraktığımı farkettim. bana dair olmayan, sadece denkleme doğru oturduğundan, kendimi bürüdüğüm o duruş. Samimiyet önemli şey... ! Ne gerek var artık, bırakalım bu eskiyi sitilize ettiğimiz modernist ilişki kurmaları! Sahici olalım, ya da olayım...! 

yeniler eskileri kolay kolay eskitemiyor çünkü .

SÖZ

Söz verdim!

kendime.

ayıbı ettim!

kendime!

ve başkasına

bi haber

ne ayıp.

töbe

töbe

ne arıyodum ki sanki

gerçekten ya

hakkaten yani

göt oldum

koskoca

kocaman

titredim

o melodi uğuldadı kulağımda

canım acıdı

asla aynı duyamayacağım için artık

o sesi

onu söylerken

bana

birden fazla

ikiden de

fazla

çirkin şey aklıma geleceğinden

gelmesin ! ! ! ! ! ! ! ! 

nasıl uyuyucam peki şimdi?!

bugün ilk gün diye

kadim bi dostum var kadın

kadın bir dostum var kadim

ben onu anlarım

o beni anlar

bugün yine anlaştık

o blog yapmış

ben de yapayım dedim

o beni anlasın

ben onu anlayayım

diye

sen de anla

anlaşalım 

diye